Jest to po prostu ciąg instrukcji wykonywanych jedna po drugiej w kolejności, z jaką zostały zapisane. Można go porównać do takiej czynności, jak parzenie kawy.

W algorytmie rozgałęzionym do zestawu instrukcji dochodzą zapytania warunkowe, czyli tzw. "ify". Sprawdzają one, czy został spełniony dany warunek. Jeżeli tak, to kontynuują swoje działanie z odpowiednim scenariuszem instrukcji. W przeciwnym wypadku ("else") kontynuują działanie z instrukcjami alternatywnymi.

Korzysta on z pętli, czyli funkcji wykonującej się określoną ilość razy. Może to być pętla warunkowa ("while"), lub pętla iteracyjna ("for"), korzystająca z pomocniczej zmiennej nazywanej iteratorem, czyli licznikiem cyki do wykonania pętli. Pętle bardzo ułatwiają pisanie skryptów z algorytmami, ponieważ pozwalają na wykorzystanie tablic.

Ten algorytm jest po prostu funkcją, która wykonuje dane zadanie z pomocą innych funkcji podrzędnych, które są tak na prawdę innymi algorytmami z zestawem danych przekazanych przez funkcję nadrzędną. Funkcja podrzędna zwraca funkcji nadrzędnej dane, dzięki którym funkcja może zostać wykonana. Tak na prawdę algorytmy rozgałęzione również są algorytmami proceduralnymi, ponieważ zapytania warunkowe to też funkcje.

Podczas tworzenia algorytmów proceduralnych można zastosować rekurencję (inaczej rekursja), czyli odwołanie się funkcji do samej siebie. Wymaga to bardzo abstrakcyjnego myślenia i dobrej wyobraźni.

Są to algorytmy, których zadaniem jest uporządkowanie danych w odpowiednim szyku. Takimi algorytmami jest m. in. Google. Algorytmy sortujące są niezbędne przy tworzeniu silnika bazy danych. Opiera się na nich język SQL i jego składnie w kwerendach MySQL.